رزین ترکیبی است طبیعی یا مصنوعی که در صنعت، معماری داخلی و هنرهای تجمسی کاربرد فراوان دارد. رزین به واسطه ماده هاردنر (سفت کننده) خودش را گرفته و سخت می شود. از آنجا که رزین در آب حل نمی شود به عنوان یک ماده ضد آب کننده در زمینه های مختلف کاربرد دارد. حلال رزین الکل و استون است.
رزین های مصنوعی بسیار متنوع هستند. از جمله رزین های مصنوعی می توان به رزین پلی استر، رزین آپوکسی، رزین وینیل استر، رزین فنولیک و … اشاره کرد. در میان این تنوع، رزین پلی استر و آپوکسی مواردی هستند که در کارهای هنری استفاده می شوند. رزینی که ما به دنبالش هستم و برای ساخت زیورآلات رزینی استفاده می شود، رزین اپوکسی است.
رزین پلی استر:
رزین پلی استر مایعی است که با درصد مشخصی هاردنر ترکیب شده و پس از گذشت زمان معین خشک می شود. البته با اضافه کردن چند قطره کاتالیزور می توان زمان خشک شدن را کاهش داد. رزین پلی استر برای سفت شدن باید در کوره پخته شود. میزان هاردنر و کاتالیزور در کیفیت، دوام و رنگ آن تاثیر دارد که بعدها در مقاله جامع تری آن را مورد بحث قرار خواهیم داد.
رزین پلی استر بادوام بوده و در مجسمه سازی، کارهای صنعتی و تولید سنگ مصنوعی کاربرد دارد. بخارات آن بسیار سمی است و باید در محیطی با تهویه کامل و البته همراه با ماسک و دستکش استفاده شود. پلی استر بعد از بستن غیر سمی است و قابلیت سمباده زدن و سوراخ کردن با مته را نیز دارد.
رزین آپوکسی:
رزین های آپوکسی در جهان به عنوان رزین های مناسب برای کارهای هنری و دست ساخت دسته بندی شده اند، چرا که عوارض سمی بسیار کمتری داشته و در اتاق کارهایی با تهویه مناسب به راحتی می توان از آنها استفاده کرد. از رزین های آپوکسی برای ساخت زیورآلات مصنوعی استفاده می شود. یکی از دغدغه های اصلی هنرمندان سفت شدن رزین است که با دقت در نسبت تخلیط هاردنر و آپوکسی برطرف می شود. رزین های اپوکسی برای سفت شدن به کوره (پخته شدن) نیاز ندارند، بلکه در مجاورت هوا به تدریج سفت می شود.
رزین آپوکسی از دو ماده تشکیل شده است؛ رزین و هاردنر (سخت کننده). این دو بخش باید با نسبت دقیقی، که توسط تولید کننده مشخص می شود، مخلوط شوند.